De Volwassenen
OVER STEEDS HOGER:    ALGEMENE INFORMATIE   |    DE VOLWASSENEN   |    DE KIDS   |    DE TEENS   |    DONATEUR WORDEN


DE VOLWASSENEN VAN STEEDS HOGER
< Terug

De volwassenen speelden op 30 en 31 mei 2015:

Advocaatje ... leef je nog?

Dit blijspel is geschreven door Loek de Waal.
Harold en Egbert zijn beide advocaat op een advocatenkantoor. Harold is door zijn vader in het vak gerold, maar bakt er eigenlijk weinig van. Als per ongeluk Harold en Egbert allebei een zaak aannemen waarbij ze elkaars tegenstander zijn, loopt de spanning op. Allebei willen ze winnen om zo een goede indruk te maken op Harold's vader die het kantoor wil verkopen. Als bekend wordt wie de rechter is, ziet Harold het niet meer zitten. Els, de secretaresse, heeft geen verstand van computers en lakt liever haar nagels dan dat ze typt. Meneer en mevrouw Bosma hebben een geschil met hun buurvrouw mevrouw Kloo. De rechter is nogal streng en niet een van de gemakkelijkste. Uiteindelijk vindt de rechtszaak plaats maar deze ontknoping had niemand verwacht.. De regie was in handen van Angeline Willems.

_______________________________________________________________

De volwassenen speelden op 29 en 30 november en op 13 december 2014:

Op de hoogte

Dit blijspel is geschreven door Martine Faber.
Wat kun je gaan doen, als je huwelijk een sleur wordt...
Wat doe je als St-Tropez iets te duur blijkt te zijn...
Wat als je een sportieve vrijgezelle vrouw bent en gek op de natuur...
Juist, dan zoek je een alternatieve vakantie uit.

Back to Basic!

Misschien dat je jezelf weer terugvindt met alle gevolgen van dien.
Een toneelstuk waar alle ingrediënten inzitten, zowel hilarisch als licht dramatisch.
De regie was in handen van Cisca Kersten.

_______________________________________________________________

De volwassenen speelden op 9, 10, 11 en 17 mei 2014:

Gewoon te gek!

Dit blijspel is geschreven door Ton Davids.
Dit blijspel speelt zich af in de Huize van Speykstraat. Daar woont een groep ex-psychiatrische patiënten samen, elk met hun eigen, herkenbare problemen. Een overijverige socio-therapeute moet ze helpen weer terug te keren naar de maatschappij. De bewoners zijn hier nog niet helemaal klaar voor. De groep krijgt subsidie die, zoals iedereen weet, op elk gebied minder wordt, dus ook voor hen. De plaatselijke wethouder komt een kijkje nemen, om te onderzoeken of de subsidie nog wel nodig is. Dit leidt tot hilarische taferelen. Vervolgens gaat de socio-therapeute de bewoners ook nog opdrachten geven om de zaak te redden, dan is het hek van de dam vooral als de buren ook op visite komen. De regie was in handen van Joep Witsiers.

_______________________________________________________________

De volwassenen speelden op 29 en 30 november en 1 december 2013:

Achtergrondmuziek

Dit blijspel is geschreven door James R. Smith.
Een blijspel dat zich afspeelt in huize Twickel, waar Leona van Delden het voor het zeggen heeft. Op een morgen komen ze erachter dat er ingebroken is… Maar wat is er ontvreemd? En wat doet een lege wijnfles in de prullenbak? En waar zijn Henry en Theresa gebleven? Zou de inbreker nog in het museum verblijven? Niemand heeft nog een flauw vermoeden! De regie was in handen van Cisca Kersten.

_______________________________________________________________

De volwassenen speelden op 19, 20 en 21 april 2013:

De Muizenval

Het is al meer dan 50 jaar het best bewaarde geheim van het Engelse toneel: Het geheim van 'THE MOUSETRAP'.
Mollie en Giles Ralston openen op het platteland van Engeland een pension. Ze hebben amper ervaring en nauwelijks het geld om de gasten comfort te bieden, maar beginnen vol enthousiasme. De eerste avond is dankzij een advertentie in de krant meteen uitverkocht. Alle kamers zitten vol en die avond volgt een verschrikkelijke sneeuwstorm. Uit de radio klinkt een nieuwsbericht: Er is een vrouw vermoord die vroeger in de buurt van het pension gewoond heeft. Zij was de pleegmoeder van drie kinderen die door haar en haar man op een verschrikkelijke manier verwaarloosd en misbruikt zijn. Een van de kinderen is ten gevolge daarvan overleden. De politie start een onderzoek en stuurt een politieagent richting het pension. De sfeer onder de gasten wordt er niet beter op. De opmerkingen naar elkaar worden steeds scherper en er zijn voortdurend kleine woordenwisselingen. Als een van de gasten wordt vermoord komen de spanningen helemaal op scherp te staan en gezien het weer, is het logisch dat de moordenaar zich nog in het pension bevindt... De regie was in handen van Joep Witsiers.

_______________________________________________________________

De volwassenen speelden op 26, 27 en 28 oktober 2012:

Help! Ik krijg een kind

Een blijspel (geschreven door Carl Slotboom) waar fantasie en werkelijkheid nog wel eens door elkaar lopen. Hoofdrolspeler is Gerard de Jong die samen met Harrie een reclamebureau runt. Het stuk begint in de huiskamer van Gerard, een jongeman die (een beetje) verslaafd is aan zijn computer. Als blijkt dat die computer dan tegen hem gaat praten, kunt u zich voorstellen dat er vele hilarische scènes voorbij komen.
Een belangrijk detail: Gerard is lid van een amateurtoneelvereniging. De regie was in handen van Cisca Kersten.

_______________________________________________________________

De volwassenen speelden op 20, 21 en 22 april 2012:

Rensen contra Menders

Dit toneelspel is geschreven door A. Boere.
Al jaren bestaat er tussen Rensen en zijn buurman Menders een vete die ooit is begonnen, toen Menders Rensen nèt voor was met het kopen van een stuk land, hetgeen Rensen 'm nooit vergeven heeft. Of zit er meer achter Rensen's haatdragende houding? Annelies, de dochter van Rensen, en Vincent, de zoon van Menders, trekken zich niets van de bestaande ruzie aan: zij houden van elkaar en weten elkaar zo nu en dan te zien. Op een avond brengt Vincent Annelies naar huis en dreigt daarbij betrapt te worden door Rensen. De jongen vlucht, struikelt over een draad die vlak boven de grond is gespannen, komt ten val en raakt daarbij levensgevaarlijk gewond. De politie en zelfs Annelies verdenken Rensen van die lafhartige daad. Rensen ontkent echter en raakt verbittert, wetende dat hij als dader wordt gezien. Of weet de politie toch meer dan zij doet voorkomen? De ontknoping is zowel onthullend als verrassend! De regie was in handen van Cisca Kersten.

_______________________________________________________________

De volwassenen speelden op 25, 26 en 27 november 2011:

Wat een gekke man... en zijn vrouw dan?

Dit blijspel is geschreven door Alan Ayckbourn.
Dit toneelstuk houdt iedereen een spiegel voor. Alle personages dragen een masker zogezegd. Voor de buitenwereld is alles perfect. Geweldige relaties. De zaken gaan formidabel. Alles kan en alles mag. Maar dat is toneelspel, want als de maskers vallen, kom je in de echte wereld terecht. En dat is echt niet altijd rozengeur en maneschijn. Kijk en geniet van dit geweldige toneelstuk.De regie was in handen van Cisca Kersten.

_______________________________________________________________

De volwassenen speelden samen met de kids en een aantal teens, als afsluiting van ons 65e jubileumjaar, op 27, 28 en 29 mei 2011:

Robin Hood

Dit familiestuk is geschreven door Joep Witsiers.De goede koning van Engeland, koning Richard, is op reis naar Oostenrijk en zijn broer, de slechte prins John, heeft het voor het zeggen. Hij vraagt veel belasting aan de arme inwoners en zo ook aan de inwoners van Nottingham. Wanneer voor de zoveelste keer de belasting wordt verhoogt besluit Robin Hood om, samen met andere inwoners, het belastinggeld terug te gaan halen. Ze overvallen de belastingontvanger en geven het geld terug aan de inwoners van Nottingham. Prins John is woedend en gaat op zoek naar deze ‘rovers’ om ze gevangen te zetten. Toevallig is net als hij aankomt in Nottingham de bruiloft van Robin en Lady Marian bezig. Wanneer prins John Robin Hood gevangen probeert te zetten, ontsnapt hij samen met de rovers. Prins John is woedend en wil koste wat kost Robin gevangen zetten. Zou het Robin lukken om uit de handen van Prins John te blijven? De regie was in handen van Gertie Arts en Joep Witsiers.

_______________________________________________________________

De volwassenen speelden op Op 26, 27 en 28 november 2010:

Steeds Hoger 65 jaar

Toneelvereniging Steeds Hoger heeft een jubileumjaar onder het motto:
"Ook al worden we 65 jaar, we gaan nog lang niet met pensioen" Deze uitvoering bestond uit diverse eenakters en monologen. De namen van de stukken staan op onze poster met een feestelijke taart. De gehele theateravond zal in het teken staan van uw welwezen.
De monologen worden gespeeld door Joop Streppel, Micha Smits en Jos Smit. Joop is "Stamhoofd", niet in Nederland maar wel (door zijn huwelijk) in Afrika. Nederland vindt hem te dik, in Afrika is dat juist het voorbeeld van rijkdom. Micha rapt een zelfgeschreven stuk "Wie, ik!" waarin de zelfspot doorsijpelt. Jos is een "Veteraan" die, ook al is hij op leeftijd, nog steeds denkt en leeft alsof hij in het leger zit.
De beide revivals ("Nulpunt" en "Een geur van kamperfoelie") zijn gespeeld tijdens het Theaterfeestival in 2002. "Nulpunt" staat wel op de poster, maar zal helaas wegens privé-omstandigheden niet gespeeld worden.
Maria Schut, Jolande van de Broek en Diana Haverkate laten u in "De geur van kamperfoelie" zien dat de 85-jarige Jessie eigenlijk niet meer alleen kan wonen. Jessie woont namelijk in een verouderde woning. Het dak lekt, de badkamer moet worden vernieuwd. Haar dochter wil haar daarom meenemen naar haar eigen huis, maar Jessie stribbelt tegen. Ze wil de geur van de kamperfoelie in haar tuin met alle herinneringen niet loslaten.
Een van de nieuwe eenakters heet "Een praatje in het park". Daarin spelen Hans en Joep Witsiers, Jolien Eckhart, Rob Rovers en Petra van Dijk bankzitters. Op elke bank in het park zit iemand die het liefste alleen zit en geen gesprek wil aangaan. Als er toch iemand de rust komt verstoren door naast een bankzitter te gaan zitten, is de verleiding erg groot om iets te vertellen. Zo heeft iedereen op de bank zijn eigen verhaal.
In de laatste eenakter 'Welwezen", tevens het laatste stuk van de avond, komt een man bij de psychiater. De man is op zoek is naar geluk. Om te weten of hij het geluk leert vinden, moet u zelf naar Maldensteijn komen en een avond blijven kijken. De rollen in deze eenakter worden vertolkt door Cisca Kersten, Anthony Livius en Marc Eissing. De regie was in handen van Gertie Arts.

______________________________________________________________

De volwassenen speelden op 23, 24 en 25 april 2010:

Vrouw zoekt boer

Deze komedie is geschreven door Carl Slotboom.

Steeds Hoger neemt u mee voor een kijkje achter de schermen van het populaire televisieprogramma 'Boer zoekt vrouw'.
Herma Beekman, die het hoog tijd vindt worden dat haar zoon Dick een vrouw leert kennen, schrijft een brief naar de redactie van het t.v. programma 'Boer zoekt vrouw'. Er zijn slechts twee vrouwen die reageren. De redactie van het t.v. programma vindt dit zo uniek, dat Dick 'in de race' blijft. Dan komen de vrouwen. Suus, een schuchter en zenuwachtig type, in gezelschap van haar buurman en vriend Louis. Corrie, een hoertje, in gezelschap van haar vriendin en collega Ria. Dick Beekman zal een keuze moeten maken.De regie was in handen van Cisca Kersten.

______________________________________________________________

De volwassenen speelden op 27, 28 en 29 november 2009:

Eddy, een jongen zonder naam

Dit drama is geschreven door Ev Miller.

 

Steeds Hoger heeft dit keer voor een dramastuk gekozen. Het gaat over de 18-jarige Eddy die het verstand van een 8-jarige heeft. Zijn moeder heeft er veel moeite mee, ze denkt dat dit haar straf is omdat ze al voor het huwelijk zwanger was. Het lijkt erop dat zijn vader het wel accepteert, maar hij heeft een buitenechtelijke vriendin als uitlaatklep.
Een 16-jarige nichtje dat komt logeren, probeert Eddy te verleiden. Hierdoor worden de onderlinge spanningen heviger en komt het tot emotionele uitbarstingen.

________________________________________________________________

De volwassenen speelden op 17, 18 en 19 april 2009:

Doodsoorzaak Chocola

Na de avonturen in de chocolade fabriek van Willy Wonka laat Steeds Hoger u zien wat er nog meer met chocola kan gebeuren.

Het begint met Henry Meadowbrook, die zelfmoord heeft gepleegd.

Hij laat een groot landhuis achter.

Dit wordt gekocht door Lady Riverdale, eigenaresse van Riverdale Inc.

Zij laat het verbouwen tot een groot gezondheidscentrum.

Steeds Hoger neemt u mee naar de vooravond van de opening van dit gezondheidscentrum.

Alle uitnodigingen zijn verstuurd, zoals gewoonlijk moeten de laatste klussen nog worden gedaan en dan .......... gaat er iemand dood.
Dit moet stil worden gehouden want de geplande opening mag niet worden verstoord.
En dan blijkt de zelfmoord van de vorige eigenaar ook niet geheel op waarheid te berusten. De regie was in handen van Gertie Arts.

________________________________________________________________

De volwassenen speelden, samen met de kids en een aantal teens op op 18, 19 en 20 april 2008:

Sjakie en de Chocoladefabriek

Sjakie, een jongen met een groot hart, afkomstig uit een arm gezin, leeft in de schaduw van de legendarische en mysterieuze chocoladefabriek van Willie Wonka. Na een lange tijd geïsoleerd te zijn geweest van de buitenwereld, organiseert Wonka een bizarre wedstrijd. Er worden vijf gouden toegangskaartjes in de verpakking van Wonka chocoladerepen verstopt. Wie een van de gouden kaartjes vindt, krijgt een rondleiding door Wonka's ongelooflijke fabriek en de winnaar krijgt een prijs voor het leven. Vijf kinderen Caspar, Veruca, Violet, Joris en Sjakie vinden het gouden kaartje. Zij krijgen toegang tot de wereld van de legendarische snoepmaker: een fabriek waar in geen 15 jaar iemand is geweest. Verbijsterd door de ene wonderbaarlijke ruimte na de andere, wordt Sjakie aangetrokken tot de buitengewone wereld van Wonka in dit avonturenverhaal. De regie was in handen van Gertie Arts.

________________________________________________________________

De volwassenen speelden op 30 november en 1 en 2 december 2007:

Kortsluiting

Hieronder volgt de recensie uit De Gelderlander van 01-12-2007:

Gezien: 30/11/07 in Maldensteijn, Malden. Herhaling:1 en 2/12/07.

door Maarten-Jan Dongelmans

Dementie komt pittig én luchtig voor het voetlicht

Meteen een open doekje:
het kan niet uitblijven. Wanneer deze vrijdagavond in Maldensteijn het doek opengaat voor Haye van der Heydens "Kortsluiting: momenten van helderheid", krijgt de volle zaal een uitbundig groene lentetuin voorgeschoteld. De hoofdsponsor van de Maldense toneelvereniging Steeds Hoger pakt uit met een zee van sparren, plantjes, tuinschuttingen, prieeltjes en pergola's. Een paradijselijk sfeertje, maar schijn bedriegt. Zwaar weer is op handen. Het getjilp van de vogeltjes wordt afgestraft met een bits 'schijtlijsters en kutvogels'. De dementerende bewoner Victor (een prachtige rol van Henk Poos) heeft het niet zo op de lentebodes Hij heeft sowieso moeite met de geneugten des levens. Hoewel? Zijn buurvrouw, de weduwe Eva (parmantig als een dametje geportretteerd door Maria Schut) ziet hij in zijn kortstondige momenten van helderheid eigenlijk wel zitten. Victor bevindt zich daarmee in goed gezelschap want zijn (niet op het toneel verschijnende) tandarts heeft ook een oogje op haar. Geleidelijk krijgen we zicht op de helse omstandigheden waarin het huwelijk van Victor en zijn Charlotte (Riet de Jong) is verzeild geraakt. Op het trendy tuinbankje in téakhout komen de dementie en haar gevolgen levensecht voor het voetlicht. Heel pittig. Maar toch ook weer ontwapenend luchtig. Wanneer het over de tandarts en zijn 'op seks staande ogen' gaat, buldert de zaal de spanning even van zich af. De dialogen tussen Henk Poos en Riet de Jong (een klasse-actrice; inmiddels al 77!) zijn soms ontnuchterend en absurdistisch, precies zo als dementie kan uitpakken. De grenzen tussen aanstellerij, spel en echte verwarring zijn heel moeilijk te onderscheiden. Ontroerend is de scène waarin Charlotte rust probeert te vinden in het lezen van gedichten, terwijl Victor haar stemming probeert te verzieken. De lichaamstaal van het duo is net zo magistraal als hun verbale speldenprikken, waarvan ook dochterlief Julia (Jolande van den Broek) haar deel krijgt. Complimenten voor Felicia van Rij die als jeugdregisseuse nu voor het eerst met de volwassen acteurs heeft gewerkt.

________________________________________________________________

De volwassenen speelden op 20, 21 en 22 april 2007:

Pluchen Beertjes

U kent ze vast:
gezinnen die teren op het geld van een inwonende ouder….
echtgenoten die het bedrijf overnemen van hun schoonvader….
vrouwen die moeite hebben met het ouder worden….
weduwnaars die een ietwat jongere vrouw vinden….

Al deze karakters komen aan bod in het blijspel "Pluchen Beertjes".

We maken in dit stuk kennis met weduwnaar Albert de Keyser. Hij is eigenaar van een speelgoedfabriek.
Omdat hij het rustiger aan moet doen van de dokter, heeft hij schoonzoon Joris directeur van zijn fabriek gemaakt.
Deze heeft op zijn beurt zijn zoon Tristan weer benoemd als boekhouder.
Albert is niet echt gelukkig met deze "bromelia's" in zijn gezin. Hij laat dat ook duidelijk merken.
Dan komt tot overmaat van ramp ook nog eens zijn dochter, Sigrid, op haar 40e verjaardag in een acute midlifecrisis.
Albert kan eigenlijk alleen goed overweg met zijn kleinzoon Thomas en Wendy, de hulp in de huishouding.
Kortom, een echt gezellig huishouden is het niet in huize "De Keyser".

Dan gloort er hoop aan de horizon als Albert, de veel jongere Moonja tegenkomt….
Is er sprake van echte liefde, of gaat het om het geld….
En wat weten die beren er nou eigenlijk van….

Antwoord op deze vragen krijgt u in "Pluchen Beertjes". De regie was in handen van Jolande van den Broek.

________________________________________________________________

De volwassenen speelden op op 24, 25 en 26 november 2006:

De Kooi'

Mario Fratti, professor in de Italiaanse literatuur, is een internationaal bekende toneelschrijver en –criticus. Zijn stukken worden gekenmerkt door originaliteit, vaak met een bizarre dramatische situatie. De personages in zijn stukken worden psychologisch uitgediept en balanceren op de randen van het bestaan. Zo ook in 'De Kooi'.

Een sensitieve jongeman heeft alle vertrouwen in de maatschappij opgegeven en wil er in zijn dagelijkse leven niets meer mee te maken hebben. Daarom heeft hij er voor gekozen zich terug te trekken en zichzelf op te sluiten in een kooi. Samen met de werken van Tsjechov, zijn grote voorbeeld. Rondom deze kooi gaat het leven van zijn familie gewoon door. Pogingen om hem om te praten uit de kooi te komen, stuiten op heftig verzet en stranden al voor ze goed en wel gedaan zijn. Eén jonge vrouw echter, lijkt hem te kunnen benaderen en zijn diepste gevoelens te kunnen bereiken. Zal zij degene zijn die hem bevrijdt uit de gevangenis die hij voor zichzelf geschapen heeft?


Langzaam wordt u, als publiek, in 'De Kooi' naar een overweldigende en onverwachte climax gevoerd.

Hieronder volgt de recensie uit De Gelderlander van 27-11-2006:

Wurgpartij bezegelt het tragische lot van een zonderling in de kooi

 

Afgelopen weekeinde speelde de Maldense toneelvereniging Steeds Hoger drie keer het drama De kooi van Mario Fratti. De toeschouwers werden meegesleurd in een tragische verhaallijn vol huiveringwekkende momenten.


Door MAARTEN- JAN DONGELMANS


Zonde dat de Maldense toneelvereniging Steeds Hoger er niet nóg een weekeinde aan vastgeplakt heeft. De voorstellingen van het drama De Kooi verdienen het om door íedere toneelliefhebber bekeken te worden.
Waarom? Allereerst vanwege het ijzersterke spel van de cast met drie debutanten, aangevoerd door Joop Streppel. Die vertolkt de rol van Cristiano, de zonderlinge man met zijn Tsjechovtic die heeft besloten zijn verdere leven in een kooi door te brengen. Zijn mimiek en sterke uitstraling dragen de avond.
Tweede sterke punt is de krachtige regie die de soms lange teksten moeiteloos in een grote spanningsboog opneemt.
Kijkers worden langzaam maar zeker meegesleurd in de tragische verwikkelingen en beleven huiveringwekkende momenten. Lang blijft het onduidelijk of Cristiano uit de kooi zal treden.
Zijn moeder (Petra van Dijk) en zijn schoonzuster Chiara (Jolande van den Broek) doen er genoeg moeite voor, maar telkens stranden hun pogingen. Even lijkt het optreden van de eerste bezorger (Hans Witsiers) voor een ontwikkeling ten goede te zorgen. Hij geeft de belezen Cristiano zijn manuscript ter inzage en kan zich op een welwillende reactie verheugen.
Geleidelijk aan blijkt dat Chiara in haar constante strijd met echtgenoot Pietro (Rob Rovers) een duister spelletje met de zwager in de kooi speelt. Tegen de tijd dat het publiek uitgevist heeft hoe de vork in de steel zit, is de tragische afloop onontkoombaar. Een wurgpartij bij de kooi bezegelt het lot van de opgesloten zonderling. Cristiano vermoordt zijn broer Pietro en dan blijkt dat Chiara hem alleen maar heeft gebruikt om van haar tirannieke man af te komen. Ín de kooi sterft tegelijkertijd het laatste beetje vrijheid.
De zaal geeft een terechte ovatie. 'Malden' heeft zichzelf dit weekeinde overtroffen
Toneel: De kooi, drama van Mario Fratti door toneelvereniging Steeds Hoger. Spel: Joop Streppel, Hans Witsiers, Jordi van Nistelrooy, Petra van Dijk, Veronique Schrama, Anthony Livius, Rob Rovers en Jolande van den Broek. Regie: Gertie Arts. Gezien: Zaterdagavond in Maldensteijn te Malden.

 

 

Tijdens de voorstelling van toneelvereniging Steeds Hoger schept Cristiano (Joop Streppel) in de kooi zijn eigen leefwereldje.

Foto: Erik van 't Hullenaar
________________________________________________________________

De volwassenen speelden op 12, 13 en 14 mei 2006

Open huwelijk en Niet alle dieven komen ongelegen

Eén avond, tweemaal genieten.
Eén schrijver, twee stukken.
Eén toneelvereniging, vele talenten.

En al die talenten bezorgen u een aantal uren amusement.
Uren waarin u zich kunt laten meevoeren in dolkomische situaties en in de zo herkenbare tragikomische dingen van de dag.

Zo valt u in "Niet alle dieven komen ongelegen" van de ene verbazing in de andere.
Zes personen, wiens onderlinge verhouding wel zeer intrigerend is.
Eenieder heeft wel iets te verbergen en regelmatig verbergen ze zich dan ook voor elkaar.
Wat ze allemaal in hetzelfde huis te zoeken hebben en hoe ze daar weer uit moeten komen?
Het antwoord op die vraag laten we aan u, de bezoeker, over.

In "Open Huwelijk" wordt u geboeid door een verhaal van een hele andere orde.
Een man, een vrouw en de herkenbare strijd om de sleur van de relatie te boven te komen.
U mag een intieme blik op het leven van deze twee mensen werpen en uw eigen oordeel vellen.

Soms realistisch, soms kluchtig. Soms een komedie, soms een tragedie.
Soms in sneltreinvaart, dan weer vertraagd. Maar altijd, zoals we van de schrijver Dario Fo gewend zijn,
bijzonder scherp van tekst. Dus blijf opletten en mis geen woord! De regie was in handen van Gertie Arts.

________________________________________________________________

De volwassenen speelden, samen met een aantal kids en teens op 16, 17, 18 en 20 december 2005:

A Christmas Carol

"Asjeblieft geest, toon mij hoe ik mijn toekomst kan veranderen" roept hij uit bij het vierde bezoek van een geest die avond.

 

"A Christmas Carol",
Wie kent hem niet? Ebenezer Scrooge, de succesvolle, rijke, maar o zo gierige zakenman uit het wereldberoemde verhaal van Charles Dickens.
Hij die nooit ergens op bezoek gaat of bezoek ontvangt, wordt op kerstavond maar liefst vier maal bezocht. Eerst door zijn overleden partner, die hem toont welke ketenen hij tot het einde der dagen moet meesjouwen. Daarna achtereenvolgend door de geesten van het verleden, het heden en de toekomst. Geesten die hem dwingen een blik te werpen op zichzelf, zijn omgeving en de toekomst die hem wacht.
Geen prettige ervaring, zo moge duidelijk zijn. Scrooge heeft er dan ook alles voor over om zijn lot te veranderen. Zijn berouw is volledig en omdat het juist Kerstmis is, heeft hij volop de kans zijn leven te beteren.

Ondanks het feit dat Dickens dit verhaal zo'n anderhalve eeuw geleden schreef, is de rijke gierigaard ook nu nog een bekende figuur die onder ons en wie weet zelfs voor een deel in ons verblijft. Maar of het voor al die Scrooges van nu ook is weggelegd op tijd tot inkeer te komen, is natuurlijk maar de vraag. Wel kunnen we proberen ze af en toe te laten kijken in de spiegels van hun verleden, heden en toekomst. De regie was in handen van Gertie Arts.

________________________________________________________________

De volwassenen speelden samen met de teens op 22, 23 en 24 april 2005:

Kostschool Merida

Moeder dumpt kind voor vrijheid.

Het zal je maar gebeuren dat je als meisje van 16 zomaar wordt achtergelaten op een kostschool. Toch gebeurd het, en Merel Teunissen is het levende bewijs. Zij wordt door haar moeder zonder pardon op Kostschool Merida achtergelaten.
Merida is een meisjes kostschool met als directrice Madame Kitsken. Ieder meisje dat daar 'woont' heeft haar eigen verleden, haar eigen verhaal. Het gewone leventje op Merida verandert, als Merel Teunissen de school binnen komt. Er komen opeens mannen over de vloer. De hoofden van de meisjes slaan op hol als ze tijdens hun maandelijkse uitje buiten Merida vier jongens tegen het lijf lopen. Zij komen van Kostschool Peruma die aan de andere kant van het dorp staat. Al deze mannelijke krachten die Merida in komen zetten alles op zijn kop, en laten iedereen op zijn eigen manier veranderen.

Dit alles is verwerkt in een toneelstuk "Kostschool Merida" door Charlotte Visscher. Een 18 jarige havo-student die ook de regie en productie op zich heeft genomen.

Hieronder volgt de recensie uit De Gelderlander:

Jong en oud aan elkaar gewaagd in verhaal over kostscholen

Door MAARTEN-JAN DONGELMANS

MALDEN - In dit jubileumjaar treden leden van de jongerentoneelgroep van Steeds Hoger in één stuk samen op met hun volwassen collega's en het resultaat is overweldigend. Jong en oud zijn deze zondagavond in Maldensteijn aan elkaar gewaagd in een complex verhaal over twee kostscholen.
Het stuk is geschreven door de regisseuse Charlotte Visscher en heet Kostschool Merida. Daar meldt Merel (Charon Bours) zich aan en dat is het begin van alle verwikkelingen. De tirannieke directrice 'Kutterina' Kitsken (Petra van Dijk) wordt, nadat het meisje Kim (Michelle Rouwet) voedselvergiftiging heeft opgelopen, verliefd op de behandelend arts Peter (Hans Witsiers). Haar sympathieke collega Madelief (Jolande van den Broek) valt tegelijkertijd voor 'muizenbestrijder' Robin (Hans van Haaren). Ook bij de jeugd slaat Amor toe. Merel en Boy van de jongenskostschool (Jordi van Nistelrooij) vormen een tof stelletje, maar hun geluk wordt bedreigd door het op handen zijnde vertrek van Merel.

 

In de regie van Charlotte Visscher volgen de vele scènes elkaar in razendsnel tempo op. Met name de mensen van het licht maken overuren. Soms werkt het veelvuldig switchen van links naar rechts en het verplaatsen van de actie van de bühne naar de zaal op de lachspieren van het publiek maar de spelers houden het hoofd koel. Natuurlijk speelt Jolande van den Broek een prachtige rol als de lieve onderdirectrice. Haar mimiek en gestiek zijn kostelijk. Net als het spel van de jeugd. Ze mogen af en toe dan wat grof gebekt zijn, de aanstormende talenten gaan voor de volle honderd procent voor hun rol. Zowel de meiden als de knullen. Duidelijke zaak: het zestigjarige Steeds Hoger mag de handen dichtknijpen!

Toneel: Kostschool Merida van Charlotte Visscher door Toneelvereniging Steeds Hoger. Spel: Charon Bours, Dominique Eissing, Michelle Rouwet, Veronique Schrama, Jolien Eckhart, Petra van Dijk, Jolande van den Broek, Felicia van Rij, Hans Witsiers, Hans van Haaren, Jordi van Nistelrooy, Anthony Livius, Cedric van Wessel, Edgar van Bergen, Marloes van Lambalgen, Hedwig Custers, Maaike van Beek, Ruth Nefkens, Jasmijn Visscher, Jascha Bücheler en Henk Poos. Regie: Charlotte Visscher. Gezien: zondagavond in Maldensteijn, Malden.

______________________________________________________________

De volwassenen speelden op op 27, 28 en 30 november 2004:

Puntwederik

Wie het werk van Peter van Straaten kent, waardeert hierin meestal de humoristische kijk op het alledaagse leven. Als geen ander beheerst hij de kunst om personen te veranderen in karikaturen zonder dat ze aan geloofwaardigheid inboeten. En ondanks het feit dat het decor meestal de typische jaren '70 of '80 zijn, is het menselijke aspect van iedere tijd.

Zo ook in Puntwederik. Op een niets en niemand ontziende manier wordt het publiek een spiegel voorgehouden van vier doodgewone mensen. Een ouder echtpaar, al jaren gelukkig getrouwd, dat zich vooral met huis en tuin en elkaar bezighoudt. Een gescheiden man, die door zijn passie voor tuinen in contact komt met het echtpaar. Zijn vriendin, een paar jaar jonger, ook gescheiden. Allemaal gewone mensen zoals uzelf, uw buren, familie. Ze doen niets verkeerds, ze doen zoals het hoort. Zijn het de dingen die ze zeggen of juist de dingen die ze niet zeggen, de dingen die ze doen of juist nalaten om te doen waardoor we toch het gevoel krijgen dat we kijken naar relatieperikelen voor gevorderden?
Langzaam bekruipt de vraag of ontsnappen mogelijk is. En waarheen dan? Een tijdje in een hotel misschien? Of haalt ook daar het gewone leven je weer in?
Wie weet. Laat u verrassen met Puntwederik. De regie was in handen van Gertie Arts.

________________________________________________________________

De volwassenen speelden op 15, 16, 17, en 18 april 2004:

Bonzen

Vroeger was het de normaalste zaak van de wereld: de oudste dochter blijft thuis om de zorg voor de ouders tot het einde toe op zich te nemen. Met het grote aantal sociale voorzieningen dat na de tweede wereldoorlog tot stand kwam, werd dit gelukkig steeds minder noodzakelijk. Hoewel, als we zien hoe de laatste jaren steeds vaker weer een beroep op familie, buren of vrienden gedaan wordt als het op de verzorging van onze naasten aankomt, moeten we misschien wel vrezen voor de herleving van oude 'waarden'. Vrezen, ja! Want vaak gaat dit ten koste van de toekomst van degene die dit op zich neemt.

Dit stuk heeft dit onderwerp. In het begin valt de zorg wel mee.
De ouders zijn nog goed ter been, kunnen nog alles! Maar dan valt een van beiden weg. Verdriet, eenzaamheid, de gebreken van de oude dag. We blijven nergens van verschoond. De zorg wordt allengs groter. Gelukkig is daar de dochter. Met de plicht om tot de laatste snik voor, in dit geval, de moeder te zorgen. En de rest van de familie dan? Die komen af en toe op 'visite'! Even vragen hoe het gaat, hoelang het nog duurt en polsen of er nog iets te halen valt. En de dochter? Kan zij het wel aan? Zij klaagt toch niet. Nou dan!

Toch heeft zij het niet gemakkelijk. Na zo'n lange tijd van verzorging hoort ze dingen die er eigenlijk niet zijn, ze hoort ze zelfs als die persoon er al lang niet meer is. Om er niet aan onderdoor te gaan, neemt ze haar eigen maatregelen. Welke? Dat laten de spelers u zien en meebeleven in dit spannende en tegelijkertijd ontspannende stuk: Bonzen. De regie was in handen van Henk Poos.

________________________________________________________________

De volwassenen speelden op 27, 29, 30 november en 2 december 2003:

Vrouwen spelen een rol

5 eenakters geschreven door Dario Fo en Piet Damstra.

Vrouwen, die ieder op een geheel eigen manier, laten zien wat het betekent om mens te zijn, om vrouw te zijn. Vijf vrouwen met volledig andere karakters en achtergrond in een totaal verschillende omgeving.
Zo biedt Een vrouw alleen u een blik in de ziel van een vrouw die na ‚‚n enkele misstap door haar man in hun flat opgesloten wordt; volgen we in Kleuren van het Leven de herinnering van een vrouw die zojuist haar ex-minnaar en vader van haar kind begraven heeft; zien we in Het Ontwaken waartoe de dagelijkse hectische beslommeringen van een baan en zorgtaken kunnen leiden; wordt in Groen licht op rood de intolerantie van gelijkgestemden naar elkaar toe aan de kaak gesteld; en zien we hoe juist de liefde van Mamma Superfreak haar verandert in een, voor de buitenwereld, ontaarde moeder.

Dramatisch en komisch, soms verdrietig, soms hilarisch. Vijf maal wordt u, als toeschouwer, deze avond meegevoerd in de wereld van een vrouw die uw buurvrouw, uw moeder, uw vriendin of uw echtgenote zou kunnen zijn. De regie was in handen van Gertie Arts.


Contact   |   Beheer login   |   Inloggen voor leden   |   © 2024 Steeds Hoger Malden